ضربان سازها دستگاه های الکترونیکی هستند که قلب را با تکانه های الکتریکی تحریک می کنند تا ضربان قلب طبیعی را حفظ یا بازیابی کنند. امروزه ما تمایل داریم که دفیبریلاتورهای قلبی کاشتنی [Implantable Cardiac Defibrillator (ICD)] را به عنوان توسعه دهنده یک ضربان ساز قلب در نظر بگیریم، دستگاهی با یک خازن که امکان تحویل شارژ دفیبریلاتور را فراهم می کند. طبیعی به نظر می رسد که وقتی یک ضربان ساز ساخته شد، یک دفیبریلاتور قلبی کاشتنی نیز ساخته شود. بااین حال، مسیر توسعه برای دفیبریلاتورهای قلبی کاشتنی اولیه عمدتاً جدا از ضربان سازها بود و برخلاف ضربان سازها، توسط یک گروه توسعه داده شد. در واقع، حتی زمانی که استفاده از ضربان ساز در حال رشد بود، بسیاری از کارشناسان از این ایده که یک دفیبریلاتور قلبی کاشتنی می تواند کار کند با شک و تردید استقبال کردند. این دستـگاه ها ممکـن اسـت شامـل ضـربان سـازهای تک یا دو محفـظه، دفیبـریلاتورهای قلبـی کاشتنی خـودکار [Automatic Implantable Cardioverter Defibrillator (AICD)] ضربان سازهای دوبطنی مورد استفاده برای درمان همگام سازی مجدد قلب [Cardiac Resynchronization Therapy (CRT)]، همگام ساز مجدد قلب بی سیم، ضربان سازهای بدون لید و دفیبریلاتورهای قلبی کاشتنی زیر جلدی [Subcutaneous Implantable Cardioverter Defibrillators (SICD)] هستند. اکثر رادیولوژیست ها ضربان سازهای معمولی را به خوبی می شناسند. افزایش استفاده از دستگاه های ضربان ساز جدیدتر، ازجمله دفیبریلاتورهای قلبی، توسط رادیولوژیست ها موجب شناخت بیشتر آن ها خواهد شد. این شناخت برای رادیولوژیست ها بسیار مهم است و باید موقعیت مورد انتظار و همچنین عوارض احتمالی آن ها را برای ارائه گزارش های دقیق و مرتبط بالینی درک کنند. هدف این مطالعه ارائه یک بررسی در مورد دستگاه های ضربان ساز و دفیبریلاتور کاشتنی فعلی است.